Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Με τα δικά του μάτια



Με το χραατσ από τη σελίδα που σχιζόταν κάτω από τα πόδια μου πετάχτηκε πάνω. Μόλις είδε τό εξώφυλλο της μυθολογίας να έχει ξεκολλήσει νευρίασε πάρα πολύ. Άφησε στο τραπέζι το βιβλίο που διάβαζε και ήρθε προς το μέρος μας έξω φρενών. Δεν υπήρχε μέρος να πατήσει. Σε όλο το πάτωμα ήταν απλωμένα τα πράγματά μας. ''Μαζέψτε τα παιχνίδια'' μας είπε για άλλη μια φορά. Μας πόσες φορές θα λέει το ίδιο πράγμα, δεν έχει βαρεθεί και να το πάρει απόφαση επιτέλους; Μας άφησε εκεί κάτω στο πάτωμα να γκρινιάζουμε για την αγγαρεία που έπρεπε να κάνουμε και ετοιμάστηκε για να βγει για κάποιες δουλίτσες έξω. Έβαλε το τζιν παντελόνι φόρεσε και το μπλε φλις μπουφάν, πήρε τη τσάντα της και έφυγε. Την λένε Ιωάννα και είναι η μαμά μου! Την αγαπάω, αλλά πιο πολύ μου αρέσει όταν πηγαίνουμε στη θάλασσα !!!

Τα παραπάνω προκύπτουν μετά από συνέντευξη που του πήρε η δασκάλα του. Αγαπημένη μου ασχολία να διαβάζω, αγαπημένη μου φράση ''μαζέψτε τα παιχνίδια'' (το μωρό μου όμορφο, που του λέω ολημερίς, δεν το λαμβάνει καθόλου υπόψη του). Νευριάζω περισσότερο όταν κάνει ζημιά (να χαμηλώσω την ένταση της φωνής μου και να θυμώνω από μέσα μου). Μου αρέσει να φοράω τζιν παντελόνια (δεν θα γίνει κάνας γάμος να βάλω το καλό μου φουστάνι;) Αγαπημένο μου χρώμα το μπλε (δεν τρελαίνομαι, αλλά με έχει βολέψει το φλισάκι, είναι μαλακό, ζεστό και ελαφρύ . Η αλήθεια είναι ότι το έχω χρόνια, αλλά να το πετάξω τώρα με τέτοια κρίση; Μήπως να του αλλάξω χρώμα;) Δεν φεύγω ποτέ από το σπίτι χωρίς τη τσάντα μου (τι λέει ο νέος; τότε γιατί μονίμως είμαι χωρίς κινητό, χωρίς πορτοφόλι, και ενίοτε χωρίς κλειδιά; Άδεια την παίρνω μαζί μου; Εκτός και αν θεωρεί τσάντα το μικρό πουγκάκι που κουβαλάω και που μετά βίας χωράνε μέσα τα τσιγάρα μου) Του αρέσω όταν πάμε θάλασσα (και όλο τον χειμώνα που στοίχειωσα στα παγκάκια της παιδικής χαράς, δεν του άρεσα;)

Είχα σκοπό να κάνω χθες ανάρτηση για να ευχηθώ Χρόνια Πολλά, αλλά έπρεπε να συσκεφθώ με τον εαυτό μου για το τι πραγματικά βλέπει και εισπράττει το παιδί από εμένα. Μετά από έντονο εσωτερικό διάλογο καταλήξαμε στα παρακάτω: Να μη θυμώνω και να μη ξαναπώ ''μαζέψτε τα παιχνίδια'' αλλά ''προστατέψτε τα πράγματά σας'' ακούγεται καλύτερα. Να δεκαπλασιάσω τη φράση ''μωρό μου όμορφο πόσο πολύ σε αγαπάω'' για το κάθε παιδί ξεχωριστά. Να φορέσω ένα πιο χαρούμενο χρώμα από το μπλε και .....Θάλασσα...Θάλασσα. Μας αρέσει και μας λείπει!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΕΣ, η αγκαλιά μας πάντα να είναι γεμάτη με παιδιά. Με τα παιδιά μας και με των παιδιών μας τα παιδιά!

3 σχόλια:

  1. Να τηρήσεις Ιωάννα μου, την υπόσχεση που έδωσες στον εαυτό σου!
    Δύσκολο, το γνωρίζω, αλλά σωτήριο.
    Φιλιά στην Διονυσία και στον Παναγιώτη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. χρονια πολλα σε ολες τις μανουλες του κοσμου!!!
    και μονο που ειναι εκει η μαμα ειναι οτι πιο σημαντικο σε ολοκληρο τον κοσμο...οταν δε λεει σ'αγαπω τοτε ο κοσμος αυτος γινεται πανεμορφος!!!

    παντα γερη ιωαννα μου να χαιρεσαι και να σε χαιρονται τα αγγελουδια σου!

    νεραιδενια σου φιλια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γιαγιά Αντιγόνη, προσπαθώ να γίνω όσο πιο αναίσθητη γίνεται για να μη τους χαλάω το στομάχι και ...το δικό μου βέβαια.


    Ναϊάδα μου, σε ευχαριστώ πολύ. Σε νοιώθω σε κάθε σου λέξη (το έχω περάσει και γω. Το ξέρεις)

    ΑπάντησηΔιαγραφή