Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

Τα πάντα αιω-ρεί


Μαξιλάρια πεταμένα κάτω, σκαμπουδάκια και καρεκλάκια γυρισμένα ανάποδα, αυτοκινητάκια ανεστραμμένα και πεταμένα, παιχνίδια σε όλο το καθιστικό αλλά και στα δωμάτια .
Σχεδόν καθημερινή εικόνα και ο διάλογος έχει γίνει πλέον κλισέ:
''Διονυσία γιατί πέταξες κάτω τα μαξιλάρια''; ή ''Διονυσία γιατί έχεις σκορπίσει σε όλο το σπίτι παιχνίδια;'' και η απάντηση: ''Όχι, εγώ, μαμά, ο Παναγιώτης''. Συνήθως ο Παναγιώτης όταν έχει κάνει ζημιά κρύβεται σε μια γωνιά ή κάτω από κάποιο τραπέζι και σαν φοβισμένο ζωάκι κρύβει το κεφάλι του. Βλέπω τον γιό μου να παίζει ατάραχος ''Εσύ Παναγιώτη, τα έκανες όλα χάλια;'' ''Όχι, εγώ. Άλλο παιδάκι'' Σκέφτομαι πως να επαναδιατυπώσω την ερώτηση, ώστε να βρω ποιός αντιπροσωπεύει τη φυλή που λέει πάντα την αλήθεια και ποιός την άλλη φυλή των ανθρωποφάγων που λένε πάντα ψέμματα. Δεν χρειάστηκε. Το καμάρι μου εκσφενδόνισε πίσω από τη πλάτη του το περιοδικό που ξεφύλλιζε. ''Ούιιι'' και μετά ακολούθησε την ίδια τροχιά και ένας μαρκαδόρος και μετά και άλλος και άλλος με τα ''ούιιι'' του να τους συνοδεύουν. Οτιδήποτε βρισκόταν, εντός, εκτός και επί ταυτά της έκτασης των χεριών του, άρχισε να ίπταται ή να αιωρείται και αφού διέγραφε τροχιές εμπρός του ή πάνω από το κεφάλι του προσγειωνόταν όπως όπως και όπου γης, πίσω του. Συνήθως η Διονυσία είναι αυτή που μεταφέρει και ξεχνά τα παιχνίδια της δώθε κείθε.Τον Παναγιώτη τον έχω δει και άλλες φορές να εκσφενδονίζει τα παιχνίδια του, αλλά με το που άνοιγα το στόμα μου να τον ρωτήσω τι κάνει εκεί, έτρεχε να κρυφτεί. Πρώτη φορά ήταν έτσι προκλητικός. Δεν είπα τίποτα περισσότερο παρά μόνο: ''ελάτε να με βοηθήσετε να τα μαζέψουμε'' και πράγματι ήρθαν. Η δε Διονυσία΄, καθώς εγώ ήμουν στα τέσσερα και είχα αρχίσει να μαζεύω κρεμάστηκε από το λαιμό μου. Ο δε Παναγιώτης ισορροπώντας στη πλάτη του καναπέ, έκανε βουτιά ή jumb όπως λέει και προσγειώθηκε στη δική μου πλάτη. Εγώ πάλι, γιατί έχω την αίσθηση οτι έχουν θέσει σε εφαρμογή ευφυές σχέδιο για την εξόντωσή μου;

Υ.Γ1 Έτσι έπαθε η μέση μου (Μιράντα) και ένα μήνα τώρα είμαι με φαρμακάκια.
Υ.Γ2 Τελευταία, έχει γίνει πολύ τολμηρός και ριψοκίνδυνος. Σκαρφαλώνει στα κάγκελα της σκάλας και προσπαθεί να κάνει τον Μαρσουπιλαμί, πηδώντας από τη μια ράχη του καναπέ στην άλλη ή στη ...δική μου.
Στις κούνιες όμως, δεν τα έχει καταφέρει ακόμη ...να κάνει μόνος του .

4 σχόλια:

  1. Ωχ...Ο Παναής άρχισε τα πλονζόν πάνω σου και πάει η μεσούλα; Περαστικά! Έχει αρχίσει να ζωηρεύει λες; :-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. xmm το θετικο ειναι οτι τα πραγματα προσγειωνονται κατω. Εμεις εχουμε ξεφύγει και σε αυτο... μπορει να τα στείλουμε και σε άνθρωπο, αν και κορυφαια προτίμηση αποτελεί ακόμα το πάνω μερος του ψυγείου.

    Αυτα τα ακροβατικα με φαγαν και μενα .... σε καταλαβαίνω. Ασε που ειμαι γεματη ενοχες οτι τωρα που τα ξοψαμε μαχαιρι του εχει κοστισει...

    απ οτι καταλαβα απο την εμπειρία μου , αν δεν ακινητοποιηθεις ΤΕΛΕΙΩΣ για ενα ικανο διαστημα, το θεμα με τη μεση δε λυνεται.

    Κουραγιο Μανούλα-παιδικη χαρα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Kiki, αυτό που με τρομάζει είναι οτι έχει καιρό να βρεθεί με το Στέφανο. Τι θα γίνει το καλοκαίρι που θα είναι υπό την επίδρασή του; (Βαστάτε κακαλάκια μου)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Miky, Μήπως είδε εκείνη την ταινία με τη Βασιλειάδου ''η θεία από το Σικάγο''και του μπήκανε ιδέες;

    Δυστυχώς αδύνατον να μείνω σε ακινησία.
    Καλά μπάνια να έχετε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή